Tsjonge, wat een land, Spanje. We moeten een heel stuk lopen voordat ik eindelijk een plasje kan doen, en als vrouwtje me dan neerzet dan waai ik bijna weg. Doodeng! Het waait hier echt veel. Gelukkig staat de wind zo dat we op het terras geen wind voelen. Daar kan ik heerlijk in de zon zitten. Vrouwtje heeft ook heel veel zitten lezen, dus heb ik lekker op haar schoot gezeten. Maar ik heb ook op het kleedje gelegen. Genieten hoor, die zon.
Nog even over die plasplek. Daar ruikt het anders! Er komen hier veel meer honden dan bij mijn huis in Nederland. Ik moet echt alles even afsnuffelen en een plekje zoeken om te plassen. Er staan ook van die rare bomen, palmbomen zegt vrouwtje. Ik was er een keer en toen stond er ineens een enorme herder voor mijn neus. Vrouwtje zei iets in het Spaans tegen zijn baas en toen zette ze me gewoon op de grond! Nou ik heb die herder alle kanten van het stukje grond laten zien. Ik blafte! Hij rende de hele tijd voor mij weg. En die baas gooide telkens stukken steen weg die die herder dan ging halen.
Er komen ook elke keer mensen binnen. Dat vertel ik dan tegen het vrouwtje, maar zij zegt dat ik niet hoef te blaffen omdat het de buren zijn. Ik snap er niks van, ik hoor toch duidelijk de deur gaan, maar er komt niemand binnen. Vrouwtje zegt dat we nu in een appartement wonen en dat er dan mensen door de benedendeur komen die hier ook wonen. Dat zal wel, maar ze moeten niet wagen hier binnen te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten